İnsanlar Ne İster?

Bilinmezliklerle dolu bu alemde, hiçlikten gelen insan... Mezhebi, dini, dili ne olursa olsun, her insan güzel bir hayatı hak eder. Bu, kim olduğu ile değil; insan olduğu gerçeğiyle ilgilidir. Ama ne yazık ki geçmişten bugüne birbirimizi ötekileştirdik. Sanki farklı bir maddeden yaratılmışız gibi... Irklara ayrılıp savaştık. Oysa biz insandık; aynı duygulara sahip varlıklar. 

Sürgün yeri olarak görülen bu dünya, aslında cennetin bir parçasıydı. Ama biz onu hep gerçek cenneti kazanmak için bir araç olarak gördük. İsteseydik onu cennete çevirebilirdik, ama istemedik. Hep cenneti uzaklarda aradık. İşte bu yüzden gerçek mutluluğa hiçbir zaman ulaşamadık. 

Tercihlerimizi hep kadere bağladık. Oysa kaderin de ötesinde, mükemmel bir iradeye sahiptik: düşünme gücüne. Bu öyle kutsal ve paha biçilemez bir iradeydi ki, her insanın taşıyamayacağı bir cevherdi adeta. 

Hep daha iyi bir hayat isteriz, ama bu hayata nasıl başlayacağımızı bilemeyiz. Örneğin, yıllardır süren bir savaşın ortasında doğmak gibi... Bu, senin adına verilmiş en bencilce karar olurdu. Seni o savaşın içine dünyaya getiren irade, kendi arzuları uğruna, yaşayacağın açlığı ve zorlukları bile bile seni hayata getirir. Bir neslin devamı uğruna kurban edilmiş bir cana dönüşürsün. Oysa ortada gerçek bir "nesil" de yoktur. Her birimiz, ayrı bir irade ve can taşıyoruz. Ve bu can, tüm insanlar için aynı değere sahiptir. 

Evet, var olan bir savaşı durduramayabilirsin belki. Ama sana yaşatılan acıları kutsallaştırarak, o acıyı bir başkasına da aktaramazsın. İnançlar uğruna yok edilmeye mahkûm edilmiş hiçbir can, bu dünyada göz ardı edilmemelidir.